life goes on people

 

Η αλήθεια είναι ότι είχα σκοπό να γράψω για ένα τελείως ότι να ναι διαφορετικό θέμα, αλλά βλέπεις η δική μου η τηλεόραση δεν δουλεύει με αυτό το καταραμένο εμ πεκ 4, και έτσι κάθομαι και βλέπω ειδήσεις στην ΝΕΤ. Μισώ τις ειδήσεις και κατα βάθος μισώ τους δημοσιογράφους. Τρελή ειρωνεία αν σκεφτείς ότι θέλω να γίνω μία. 

Αυτοκτόνησε ένας άνθρωπος στην κεντρική πλατεία του Συντάγματος όπως άκουσες. Έχει βουίξει ο κόσμος  και ας προσπαθώ να κρατιέμαι μακριά από την βαβούρα των ΜΜΕ. Είναι στα αλήθεια τραγικός ο θάνατος και για τους συγκεκριμένους λόγους. Ακόμα βέβαια πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος έπρεπε να το κάνει δημοσίως για να συζητηθεί. Τραγικό και για τις δύο πλευρές. Δεν πιστεύω ότι ο μέσος όρος των ανθρώπων ζουν τόσο μεγάλο οικονομικό μαρτύριο όσο ψυχικό. Θεωρώ ότι όλες αυτές οι αυτοκτονίες και οι άλλες τόσες που έχουν περάσει από το μυαλό πολλών πολιτών και δόξα το Θεό δεν έγιναν πράξη δεν οφείλονται στην οικονομική κρίση. Στα αλήθεια δεν το πιστεύω. Θα μπορούσα μάλιστα να πω ότι ούτε η πολιτική φταίει. Ούτε. Γιατί έχουν κάνει ιστορικά πολλές χοντράδες που ίσως και να μην έχουν φτάσει καν στα αυτιά μας και ίσως πάλι να χουν παίξει την χώρα κορόνα γράμματα. Και ακόμα η πολιτική που ασκείται αυτήν την στιγμή είναι όπως και να το κάνουμε επιλογή των πολλών. Γιατί εκλογές έγιναν, εμπιστοσύνη δόθηκε στην Κυβέρνηση. Κι αν δεν κάνω λάθος το κόμμα εκείνο που μαζεύει την πλειοψηφία των ψήφων ανεβαίνει στην Κυβέρνηση. Επομένως την εξουσία να ασκήσουν αυτήν την πολιτική δεν την πήραν μόνοι τους έτσι; Και ας το παίζουν τώρα όλοι όσοι ψήφισαν αυτή τη πολιτική συνέχεια για την ιστορία μας.. "δεν μου κοβόταν το χέρι". Γιατί δυστυχώς έχω ακούσει κατά λέξη "ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσω και τώρα, τι άλλο;". Και δεν το κάνω συζήτηση περί κομμάτων, γιατί καθόλου δεν με ενδιαφέρει. Ο καθένας από όλους μας να έπαιρνε τέτοια εξουσία τα ίδια θα κλεβε και περισσότερα. Γιατί έτσι είναι η νοοτροπία του Έλληνα.
Η ψυχή λοιπόν είναι αυτή που πονάει περισσότερο αυτήν την περίοδο. Περισσότερο κι από την τσέπη. Και αν έχεις ανοιχτή μια πληγή και σου ρίχνουν ακατάπαυστα Βοτκα, ή που δεν θα νιώθεις τίποτα πια, ή που θα κάνεις τα πάντα για να απαλλαχθείς από τον πόνο. Όπου βότκα το τεράστιο καταθλιπτικό κύμα που μεταφέρουν τα ΜΜΕ.
Ναι δεν λέω τα πράγματα είναι χειρότερα από ποτέ, αλλά οι ευκαιρίες δεν έχουν τελειώσει. Αν άκουγες όλη μέρα από την τηλεόραση πόσες καινούριες ιδέες γίνονται επιχειρήσεις και πετυχαίνουν, δεν θα σκεφτόσουν να αυτοκτονήσεις Έλληνα, θα σκεφτόσουν ιδέες. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ίσως όλο αυτό να είναι μια ευκαιρία να γίνουμε στα αλήθεια Ευρωπαίοι με καινοτόμες ιδέες και νοοτροπίες. Δεν λέω, βλέπω πόσα ενοικιαστήρια υπάρχουν και σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι έχουν χάσει τις δουλειές τους. Ναι τα πράγματα είναι δύσκολα, ίσως για μας λίγο πιο δύσκολα γιατί μέχρι τώρα παρά ήταν εύκολα. Αλλά άκου και τις γιαγιάδες που λένε "εδώ περάσαμε πόλεμο", σίγουρα κάτι ξέρουν παραπάνω.
Όλα αυτά τα quotes περί "ζήσε την κάθε στιγμή", "βλέπε το ποτήρι μισογεμάτο" κλπ, δεν είναι μόνο για να τα ποστάρουμε στο facebook. Σκέψου λίγο παραπάνω, ότι όπως και να χουν τα πράγματα βλέποντας τα ακόμα πιο μαύρα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Ούτε πρόκειται να αλλάξει όταν απλά κατεβαίνεις σε πορείες και διαμαρτύρεσαι καταστρέφοντας ύλη. Την επανάσταση μέσα σου βγάλ’ την δημιουργικά. Οι συνθήκες είναι αυτές. Είναι δύσκολες. Πες και κάνε κάτι να το αλλάξεις αν δεν σου αρέσει. Αλλά από κει και πέρα έχεις μια ζωή και μία ευκαιρία να την ζήσεις όπως θες. Κοίτα λοιπόν τον εαυτό σου. Πες και κάνε κάτι να αλλάξεις αυτά που δεν σου αρέσουν στη ζωή σου. Γιατί εσύ κάνεις κουμάντο φίλε μου, ούτε η κοινωνία, ούτε η πολιτική. Μια ζωή εγωιστικά λειτουργούσαμε. Τώρα που είναι γκρίζα τα πράγματα είναι πολύ εύκολο να λέμε ότι ΑΥΤΟΙ φταίνε.
Μυαλό θέλει, όχι μοιρολόγια!