See ya

Φεύγω.

Όχι ότι έχω κάτσει και πολύ στην Αθήνα, αλλά τώρα φεύγω τόσο που θα ξαναπατήσω το πόδι μου εδώ στις 27 Αυγούστου. 

Για φαντάσου.

Από τη μία χαίρομαι τόσο πολύ, από την άλλη στεναχωριέμαι τόσο πολύ. 

Γιατί θα κάνω να δω θάλασσα 16 μέρες.

Γιατί θα κάνω να δω τους αγαπημένους μου καμιά 40ρια μέρες. Και με έχει πιάσει ήδη αυτό το κάτι που σε πιάνει όταν είσαι εξαρτημένος από κάποιους ανθρώπους και φεύγεις μακριά.

Κι αν το σκεφτώ και από την άλλη είναι ένα καλοκαίρι ξεχωριστό. Το τελευταίο από την φοιτητική μου ζωή.

Όχι ότι μετά θα μεγαλώσω και τα πράγματα θα αλλάξουν.Αλλά να, ήδη έχουν αλλάξει πολλά που θεωρούσα δεδομένα.

Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είμαι του χρόνου τέτοιο καιρό με βάση αυτά που έχω σκεφτεί.

Δεν με ενδιαφέρει όμως και να σκεφτώ γιατι το τώρα θέλω να ζώ. Την κάθε στιγμή. 

Που γενικά, και κάποια πράγματα ανάποδα να σας έρθουν, μην τυχόν και πέσετε. 

Κόψτε λεμόνι και ρίξτε το σε μία παγωμενη μπύρα. κι όλα καλά. 

Όλα καλά. 

Καλοκαίρι είναι αυτό.

Κάνει τα μαγικά του. 

Πάντα.

Να το θυμάσαι.

cheers to us, λοιπόν

see ya