I EnJoy

Κάθομαι στο γραφείο που αγόρασα απο το Ikea. Έχω οργανώσει τα paper που πρέπει να διαβάσω για αύριο και μόλις θυμήθηκα ότι το πρωί έχουμε την φωτογάφηση για το επαγγελματικό μας προφίλ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Έφτιαξα έναν καφέ, τον τρίτο για σήμερα νομίζω, και χαζεύω λίγο στον υπολογιστή καθώς τσιμπάω ένα κομμάτι από το red velvet cake δίπλα μου. Βάζω να ακούσω ένα αγαπημένο τραγούδι που είχα νοσταλγήσει και παραλίγο να δακρύσω.

Νιώθω σαν να είμαι σχεδόν εκεί που είναι το πεπρωμένο μου, αν πιστεύει κανείς σε αυτό. Μία και μισή σχεδόν εβδομάδα από τότε που πρωτογνώρισα 70 ολοκαίνουρια πρόσωπα από όλον τον πλανήτη.

Ευχαριστιέμαι να χαιρετάω κόσμο κάθε πρωί, με ένα πλατύ χαμόγελο. Κι ας γυρνάω κομμάτια κάθε μέρα στο σπίτι. Είναι μάλλον αυτού του είδους η κούραση που λες στον εαυτό σου "είναι για καλό".

Τσεκάρω τον εαυτό μου και συνειδητοποιώ πως έχω πολλά αποθέματα ενέργειας και πάθους μέσα μου να προσπαθήσω για το καλύτερο.

Ευχαριστιέμαι σχεδόν όταν κλείνουν τα μάτια μου προσπαθώντας να διαβάσω εκείνες τις τελευταίες σελίδες που μου έμειναν, πριν πάω για ύπνο.

......

Διαβάζω μία στιγμή αυτά που μόλις έχω γράψει και μία λέξη φαίνεται πως επαναλαμβάνω μόνο... "Ευχαριστιέμαι".. Καθόλου τυχαίο βέβαια. Είναι αυτό ακριβώς που κάνω.

Ευχαριστιέμαι την κάθε στιγμή της κάθε ημέρας, όχι σαν να είναι η τελευταία, αλλά σαν να είναι η πιο δυνατή, η πιο γεμάτη.

Γιατι αν δεν συνειδητοποιήσεις πόσο σημαντικές και μοναδικές είναι οι στιγμές που ζεις τώρα, σήμερα και λες "και αύριο μέρα είναι" ή "η πρώτη ή η τελευταία φορά είναι που θα έχω την ευκαιρία να το κάνω", μπορεί στην πραγματικότητα να περάσει αυτή η τελευταία φορά που είχες την ευκαιρία να το ζήσεις και να μην συνειδητοποίησες την αξία της.