“You have four years to be irresponsible here. Relax. Work is for people with jobs. You'll never remember class time, but you'll remember time you wasted hanging out with your friends. So, stay out late. Go out on a Tuesday with your friends when you have a paper due Wednesday. Spend money you don't have. Drink 'til sunrise. The work never ends, but college does..."”

όλες οι μέρες ίδιες. δουλειά πρωί πρωί, τέσσερις ώρες εκεί. Εντάξει δεν είμαι και ανταποκριτής στο ΙΡΑΚ, εύκολη μεν, βαρετή δε η δουλίτσα μου. Κακή συνήθεια που απέκτησα εξαιτίας της: ο πρωινός καφές. Δεν ανοίγει το μάτι, δεν λειτουργεί ο εγκέφαλος χωρίς την απαραίτητη δόση καφεΐνης στο σύστημά μου. Το καλό του κακού είναι ότι το freddo έχει 1,5 ευρώ και με το που με βλέπουν στο κυλικείο μου το φτιάχνουν χωρίς να χρειάζεται να μιλήσω. εκπληκτικό σύστημα εξυπηρέτησης.
καφές λοιπόν και πρωινό το πρώτο μισάωρο αν δεν έχει πολύ βαβούρα στο γραφείο. που παρακαλάμε να έχει, γιατί αν δε, καταλήγεις το 50% του ωραρίου σου να κοιτάς τον δείκτη του ρολογιού. τικ τακ τικ τακ, ώρα να φύγεις. επιτέλους. ειδικά αν έχει βγει καινούρια απόφαση περί περικοπών και λοιπά, οι μόνιμοι είναι έτοιμοι να αυτοκτονήσουν και εσύ να κόψεις τις φλέβες σου. Δε λέω υπάρχουν μέρες που δεν θέλω να φύγω. μια η κυρία Δέσποινα να γκρινιάξει για το τί της έβαλε ο διατροφολόγος να φάει, αλλά ταυτόχρονα να περιγράφει και στη λιχούδο της παρέας την καινούρια πορτοκαλόπιτα που σέρβιρε στο τραπέζι που έκανε, την άλλη η Φανή να ουρλιάζει με τον προϊστάμενο, και τέλος η Μπελαδάκη που θέλει να την φωνάζουν Bella, γιατί είναι μια κούκλα και προσέχει τη διατροφή της, λέει.

έρχεται το μετά, το οποίο εμπεριέχει την δική μου παρέα για ένα καλαμάκι στη Κοραή για όποιον πεινάει (εννοείται πάντα μέσα) ή κάνα caramel machiato κρύο ή ζεστό ανάλογα με την εποχή στα starbucks από δίπλα. και χαχα και χουχου, πέρασε η ώρα.

καιρός για γυμναστήριο.εδώ όλο το ζουμί του αστείου.λατρεύουμε το φαγοπότι, αλλά όλα κι όλα. πάω λοιπόν στο γυμναστήριο που είναι 2 λεπτά από τον καφέ.μην κουράζομαι και στις διαδρομές.άσε που αν προκύψει καμία παράταση πρέπει να είμαι ετοιμοπόλεμη - "1 λεπτάκι κατεβαίνω από τον διάδρομο και έρχομαι". όχι διάδρομο δεν κάνω, ζαλίζομαι, χάνω το βήμα μου και τρέμω μην πέσω.πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω πως κρατάνε τόση ώρα ισορροπία όλοι αυτοί.εκπληκτικό! ποδηλατάκι, παίρνω και κανένα περιοδικό, και έχω 2 σε 1.γυμναστική και άραγμα.γυρνάω με κοιτάω στον καθρέφτη και γελάω.σκέφτομαι να πάρω και το μικρό μου pc να βλέπω και καμία ταινία. αλήθεια.

πάει και η γυμναστική. καφές νούμερο δύο. όχι δεν παθαίνουν τα νεύρα μου, γιατί όπου καφές σημαίνει παρέα, μπορεί να συνοδεύεται από φαγητό, χυμό, καφέ, και who cares.άντε να δούμε και καμία ταινία, άντε να παίξουμε και καμία monopoli, μπιρίμπα. όμορφα είναι - γελάμε!

και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, γιατί στο κάτω κάτω μια ζωή την έχουμε και αν δεν τη γλεντήσουμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο (εμείς για clubbing ούτε κουβέντα,άντε μία το 2μηνό, διαφορετικά το βλέπουμε σαν εφιάλτη), τί θα καταλάβουμε???