My eye goes carzy, goes positive

Κι ήμουν στο γυμναστήριο. Απεργία όλων των ΜΜΜ, αλλά παρ' όλα αυτά δούλευα.-ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως ήρθε το Σάββατο-. Έπρεπε το λοιπόν να γεμίσω το χρόνο μου από τις 2 που τέλος δουλειάς από Δευτέρα πάλι, μέχρι τις 6, που τελικά ήταν μέχρι τις 6.30 όταν και θα τελείωνε ο Γιάννης. 4 ώρες μόνη μου στο κέντρο της Αθήνας. Τα έδωσα όλα στο γυμναστήριο και έμεινα στον άσο. Τελικά έκανα και διάδρομο που αποδείχθηκε πολύ βολικός για να διαβάσω άλλο ένα κουτσομπολίστικο περιοδικό. Άννα Βίσση εξώφυλλο και τέσσερις σελίδες συνέντευξη. Μου άρεσε. και όταν δεν διάβαζα-ξεφύλλιζα τον yellow guy (κίτρινος τύπος και φοβερά καμένο χιούμορ) συνέχιζα να ακούω μουσική και να αγναντεύω την φθινοπωρινή Αθήνα. πανέμορφη. και μην φανταστείτε ότι το γυμναστηριακι μου βρίσκεται στο Λυκαβηττό ή τίποτα τέτοιο.Πλατεία Κλαυθμώνος. εκεί που έκλαιγαν οι απολυμένοι πριν χρόνια και στο σήμερα η παράδοση συνεχίζεται λίγο πιο εκσυγχρονισμένα. οι απολύσει, απολύσεις. Αλλά σήμερα το μάτι μου, τύπου ερωτευμένο, αντί να τα βλέπει όλα σαπισμένα όπως και συνηθίζεται τους τελευταίους μήνες, έστελνε μηνύματα προς εγκέφαλο περίεργα, λες και ήταν ταξιδιάρικα τα πλάνα που κατέγραφε, από άλλη χώρα που πας και θαυμάζεις για πρώτη φορά την ομορφιά της. Και εμένα σήμερα η μουντή ομορφιά της Αθήνας μου μίλησε.

Δύο μεγάλους περιπάτους μου χάρισε η απεργία. Πατησίων-Πανεπιστήμιο και Πανεπιστήμιο-Ζάππειο. ένα 15 λεπτο η κάθε μία. ένας αιώνας πολιτισμικής διαφοράς επίσης. Πόσο μου αρέσει το Ζάππειο. και κάθε που πάω παρ' όλους τους ανώμαλους που κάνουν το πιο εξευτελιστικό πέσιμο σε κοπέλα, εγώ βλέπω τα απόλυτα ευθυγραμμισμένα δέντρα εποχής. έτσι τα λέω αυτά τα δέντρα εγώ, και τα αγαπάω.Είχαμε και στον κήπο, αλλά πέθανε. Κάθε εποχή δίνει την παράστασή της πάνω σε αυτά. χειμώνας-χιόνι ή γύμνια, φθινόπωρο-κιτρίνισμα, άνοιξη-πρασινάδα, καλοκαίρι-ηλιοκαμένα. Είναι και αυτά τα γεροντάκια που κάνουν τον περίπατό τους φαντάζομαι κάθε μέρα. και να τα κουτσομπολιά, να τα χαρτιά. Και θυμάμαι τη γιαγιά μου που μου μάθαινε εκείνο το τραγούδι με την Αλίκη...

"στο Ζάππειο μια μέρα περιπατούσα,
συνάντησα μια νέα ξανθομαλλούσα,
φορούσε καπελάκι, κοντό παντελονάκι
και το ονομά της ήταν Αλίκη, Αλίκη,
Αλίκη Βουγιουκλάκη"