a Passion like the rain

Ένας φίλος μού είπε κάποια μέρα "αν οι γυναίκες έχουν στη ζωή τους έναν Mr.Big, έχουμε και εμείς κάτι ανάλογο, μια κοπέλα που είναι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας και που κάποια μέρα ίσως οι δρόμοι μας διασταυρωθούν και πάλι". Ένας άλλος φίλος ενώ αρχικά ονόμασε τη δική του αξέχαστη πρωταγωνίστρια "απωθημένο" σε κάποια συζήτηση, στη συνέχεια του φάνηκε πως το να την αποκαλεί έτσι "δεν ακούγεται ωραίο" και προτίμησε το "μια γλυκιά ανάμνηση".

Σίγουρα υπάρχει στη ζωή όλων μια τέτοια ιστορία, που έχει εμπνεύσει τόσους σεναριογράφους, την έχουν αποθανατίσει στο χαρτί και έπειτα στο τεράστιο κάτασπρο πανί, χαμογελώντας μετά από χρόνια στο χρυσό αγαλματίδιο που λάμπει μπροστά τους.
Είναι το σενάριο εκείνο όπου δύο άνθρωποι ερωτεύονται με την πρώτη ή και με τη δεύτερη ματιά και ο έρωτας τους διακόπτεται απότομα. Κανένας τους δεν ξεχνά, δεν μπορεί να ξεχάσει..

Όταν έρχεται η στιγμή που συναντιούνται και πάλι, γεμίζει το σκηνικό αναμνήσεις, εικόνες, συναισθήματα.σαν να μην πέρασε μια μέρα. Και ενώ εκείνο το μοναδικό λεπτό, μεθυσμένοι από την ατμόσφαιρα, είναι έτοιμοι να τα παρατήσουν όλα και με βάρκα το όνειρο και τιμόνι το πάθος, να ταξιδέψουν στο παρελθόν..-χτυπάει το τηλέφωνο.

Είναι η λογική!Σου μιλάει για τα παιδιά που έχεις με τον/την σύντροφό σου και τα χρόνια γάμου σου, για τη σχέση που αγαπάς και δεν θα άντεχες να χάσεις, για αυτόν ή εκείνη που έχεις λατρέψει όσο τίποτα...για τη ζωή σου!"τι πήγαινες να κάνεις..."

Τί είναι τελικά αυτό το αυτοκαταστροφικό συναίσθημα που νιώθεις εκείνη τη στιγμή;Γιατί να θες να τα παρατήσεις όλα;Τί σου δίνει αυτός ο άνθρωπος και λειτουργεί σαν ναρκωτικό;Πώς ορίζεται;"απωθημένο";"γλυκιά ανάμνηση";ότι νοιάζεσαι για τον άλλον; ή ότι είστε ακόμα ερωτευμένοι, αν όντως υπήρξε ποτέ έρωτας σε αυτή τη σχέση;