GRC

Δεν έχω φύγει. Εδώ είμαι. Ακόμη. Χάθηκα λίγο στην προσπάθεια μου να αγγίξω το μεγάλο όνειρο. Χάθηκα λίγο ανάμεσα στις ανασφάλειες του τώρα και τους φόβους του αύριο. Καθημερινή και κυρίως βραδινή η μάχη του να μην χαθώ τελείως, να θυμηθώ ποιά είμαι τί έχω κάνει και πού θέλω να πάω και με ποιούς. Κάποιου είδους εσωτερική ψυχανάλυση με τις πολύπλευρες σκέψεις να διψούν για επιβεβαίωση. Πάλι μπερδεμένα γράφω. Είναι γιατί είχα συνηθίσει να μην έχω αδυναμίες να μην νιώθω ανασφάλεια ποτέ. Είναι λίγο που ο εαυτός μου έθιξε τον εγωισμό μου. Λίγο ο καφές την Κυριακή λίγο το ότι τα πράγματα δείχνουν να μπαίνουν σε μία θέση και οι σκέψεις το ίδιο, φαίνεται πως εγκαταλείπω αυτήν την ψυχοφθόρα αλλά κατά τα άλλα με πολύ όμορφες αναμνήσεις περίοδο που όλα προσπαθώ να μπουν σε τάξη και όλα καταρρέουν. Και ξέρεις δεν είναι ωραίο να καταρρέουν αυτά που αγαπάς. Αλλά τέλος πάντων μάθημα είναι και αυτό, όταν παλεύεις με το είναι σου. Μία αντίθεση όπου έξω όλα είναι χρωματιστά και στα αλήθ...

Μυρίζει βροχή. Το χώμα είναι νωπό. Τα λουλούδια χαμογελούν επιτέλους. Μπήκε αυτό που λέμε "χειμώνας". Όχι ο βαρύς με τα μάλλινα και τους σκούφους. Όχι ακόμα αυτός, αλλά εκείνος ο γλυκός που φοράς ακόμα τα καλοκαιρινά σου με μια λεπτομέρεια χουχούλικη, που χώνεσαι σε μία αγκαλιά το βράδυ για να σε ζεστάνει. Αυτού του είδους ο χειμώνας ήρθε. Μου αρέσει γιατί μου έλειψε. Γιατί όπως είπα είναι μία δικαιολογία για έξτρα αγκαλιές. Και αυτό μετράει. Μιλάω συνέχεια για όνειρα τον τελευταίο καιρό. Ξεχνώντας το τώρα. Κακό αυτό. Κοιμάμαι ακούγοντας την βροχή. Χαμογελάω. Είναι ώρα για αποφάσεις; Όχι ακόμα, χαμογέλα τώρα. Είναι ωραία όταν έχει κυριαρχήσει η ζέστη τόσους μήνες, να σε δροσίζει ένα γλυκό αεράκι. Το χρειάζεσαι. Αναπνέεις. Καλώς ήρθες χειμώνα. Θα κάνουμε μία συμφωνία. Θα σ'αγαπώ μόνο αν δεν μου πάρεις την ευτυχία του καλοκαιριού.

  Σεπτέμβριος! τόσο μισητός και τόσο αγαπημένος αυτός ο μήνας ταυτόχρονα. ο μήνας του "θα". ο μήνας το "θελω". πέρασαν οι 40 μέρες διακοπών, around the world. συνεχόμενες, τύπου από τον ένα προορισμό στον άλλον ο μέσος όρος ύπνου ήταν ΜΗΔΕΝ! μάλλον για αυτό τώρα ξυπνάω στις 4-5 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ! ο Σεπτέμβριος ίσως, να είναι πιο σημαντικός και από τον Ιανουάριο που τύπου μπαίνει καινούρια χρονιά και κάνεις ευχές. Προφανώς, η καινούρια χρονιά για όλους ξεκινά τώρα. Καλή χρονιά λοιπόν, με πολλά "θα-θελα" και περισσότερα "τα-κατάφερα"!! rock your dreams now!

Φεύγω. Όχι ότι έχω κάτσει και πολύ στην Αθήνα, αλλά τώρα φεύγω τόσο που θα ξαναπατήσω το πόδι μου εδώ στις 27 Αυγούστου.  Για φαντάσου. Από τη μία χαίρομαι τόσο πολύ, από την άλλη στεναχωριέμαι τόσο πολύ.  Γιατί θα κάνω να δω θάλασσα 16 μέρες. Γιατί θα κάνω να δω τους αγαπημένους μου καμιά 40ρια μέρες. Και με έχει πιάσει ήδη αυτό το κάτι που σε πιάνει όταν είσαι εξαρτημένος από κάποιους ανθρώπους και φεύγεις μακριά. Κι αν το σκεφτώ και από την άλλη είναι ένα καλοκαίρι ξεχωριστό. Το τελευταίο από την φοιτητική μου ζωή. Όχι ότι μετά θα μεγαλώσω και τα πράγματα θα αλλάξουν.Αλλά να, ήδη έχουν αλλάξει πολλά που θεωρούσα δεδομένα. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είμαι του χρόνου τέτοιο καιρό με βάση αυτά που έχω σκεφτεί. Δεν με ενδιαφέρει όμως και να σκεφτώ γιατι το τώρα θέλω να ζώ. Την κάθε στιγμή.  Που γενικά, και κάποια πράγματα ανάποδα να σας έρθουν, μην τυχόν και πέσετε.  Κόψτε λεμόνι και ρίξτε το σε μία παγωμενη μπύρα. κι όλα καλά....

Πρόσωπα.Άνθρωποι.Φίλοι.Σχέσεις. Έρχονται.Φεύγουν. 21 χρόνια ζωής και έχουν περάσει ήδη τοσοι. Έχω χάσει ήδη τόσους. Έχω κερδίσει τόσους. Επιλογές. Ακούς καρδιά-ακούς λογική. Τα βάζεις κάτω. Βγαίνουν; Αντέχεις; Αγαπάς; Υπόσχεσαι τί; Να μην χαθείτε; ότι κάπου κάποτε; Αυτό το έμαθα. δεν ισχυεί. Να το θυμάσαι. Είναι απλά ο πιο εύκολος τρόπος να διώξεις κάποιον από τη ζωή σου. Να τον ξεχάσεις χωρίς πόνο και τύψεις. Πονάω; Πονάς; Αγαπάω. Αγαπάς; Μικρή είμαι ακόμα θα μάθω. Θα με ανοίγω για εκείνους που πολεμούν να είναι στο τώρα μου, δεν θα δίνουν υποσχέσεις για το μετά, δεν θα κολάνε σε αναμνήσεις του πρίν. Μικρή είμαι θα μάθω. Κι αν δεν μάθω δεν πειράζει. Ξέρω ότι κατά καιρούς τους αγάπησα αυτούς που αποφάσισαν να φύγουν.όπως αγαπώ αυτούς που είναι στο τώρα.Αυτούς τους αγαπώ πολύ.Κι αν δεν μείνει κανείς δεν πειράζει θα μου μείνουν οι στιγμές μας. Ο καθείς με τις επιλογές του. Χωρίς να σε ρωτάει βέβαια. Αλλά δεν αποφασίζεις τελικά εσύ αν ο άλλος θα σε αγαπήσει αρκετά για να σε κ...