GRC

 Η συνταγή περιλαμβάνει αλεύρι, νερομπογιές, παλιά ρούχα, πολύ καλή διάθεση, ξεγνοιασιά, χορό και γέλιο. Μία γιορτή της Καθαρής Δευτέρας. Στην αρχή ήμουν διστακτική, μόλις όμως ένιωσα το πνεύμα των αλευρομουτζουρωμάτων δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ, μπήκα και εγώ στον χορό, και βγήκα μουτζουρωμένη και απερίγραπτα χαρούμενη και ενθουσιασμένη. Τα αλευρομουτζουρώματα λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στο Γαλαξίδι, την ημέρα της Καθαρής Δευτέρας, για να αποχαιρετήσουν τις Απόκριες και να καλωσορίσουν την Σαρακοστή. Το έθιμο κρατά από πολύ πολύ παλιά αφού σύμφωνα με τον Ευθύμιο Γουργούρη που αναφέρει στο βιβλίο του «Το Γαλαξίδι στον καιρό των καραβιών» το έθιμο υπάρχει «από την εποχή των καραβιών». Η ακμή της ναυτικής δύναμης ήταν γύρω στο 1840. Πρόκειται για μια παράδοση που ξεκίνησε από τους κατοίκους της ναυτικής πολιτείας και η ιδέα για την καθιέρωση του αλευρομουντζουρώματος ήρθε από τους ναυτικούς που ταξίδευαν στη Σικελία και είχαν δει παρόμοια έ...

Someone adores it, someone hates it. Valentine's day. I kinda like it. The loving feeling is magical to me. "It is no something you take, it is given". Loving a person, loving your pet, loving your friends, loving your family, loving your past, your future, your dreams, an idea, a moment, loving your life. This feeling is what makes you live, what makes you not wanna die. "If you love deeply, you're going to get hurt hardly, but it's still worth it". The reason you smile, the reason you cry, the reason you fly, the reason you fall. All in one, all in love.

Τι ωραία;! Κοιτάζω φωτογραφίες και έχω αυτό το χαμόγελο και σκέφτομαι "τυχερή ήμουν τελικά". Εχθές δεν είχα συνειδητοποιήσει τη σημασία της ορκωμοσίας. Σήμερα οι φωτογραφίες μου λένε κάτι περισσότερο. Πόσες στιγμές πέρασαν. Ναι μπορώ να πω και εγώ ότι τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα. Υπάρχουν και άλλες πολύ όμορφες στιγμές, αλλά για κάποιον περίεργο και μαγικό λόγο τις στιγμές που ζεις και τα πρόσωπα που συναντάς σε αυτά τα τέσσερα χρόνια δεν μπορείς να τα ξεχάσεις. Θυμάμαι κάθε στιγμή από την ημέρα που μπήκα στο ασανσέρ για τον έβδομο, μέχρι και την τελευταία φορά που κατέβηκα. Στιγμές ξεχωριστές. Δεν θα πω κούρασης, δυσκολίας κλπ που λένε κάποιοι. Γιατί πολύ απλά δεν πέρασα τέτοιες. Αν έχω κάποια πράγματα να σκέφτομαι από τα φοιτητικά μου χρόνια αυτά αφορούν αρχικά στους φίλους ζωής που μου χάρισαν. Ένα πρώτο "γειά" στο αμφιθέατρο και τώρα μία οικογένεια. Για αυτό σου λέω... μαγεία. Μετά είναι αυτές οι ώρες στα αμφιθέατρα. Μου λείπουν. Οι ώρες ...

Χαμένη ανάμεσα σε αυτό που είσαι και αυτό που θα έπρεπε, που θα ήθελες. Μία ηρωίδα ρομαντικής κομεντί, ένα στιχάκι μίας ροκ μπαλάντας, μία ομοιοκαταληξία ενός συγκινητικού ποιήματος, μία καλοντυμένη φιγούρα εξωφύλλου, ένας τίτλος βιβλίου. Θα μπορούσε να είσαι εσύ. Είσαι; Εσύ; Ξυπνάς το πρωί, πίνεις καφέ. Έτσι δεν κάνουν; Ντύνεσαι κομψά, με δικές σου μοναδικές ατέλειες, μπαίνεις, χαμογελάς, χαιρετάς. Έτσι δεν κάνουν; Κινέζικο ρύζι με κάρι, μπλέκεις τα δάχτυλά σου στα ξυλάκια. Πόσο θα ήθελες ένα κουτάλι! Ένα κοσμοπόλιταν, ή όχι; παχαίνει; Ποιός ξέρει; Θα ψάξω μετά αν έπρεπε. Φωτογραφίες. Έτσι ήμουν. Όπως ήθελα. Μπράβο, επιτυχημένη ήμουν. Και μετά ξαπλώνεις, κάπου ανάμεσα στα πολλά σου μαξιλάρια, λες και βόλεψαν ποτέ κανέναν. Αλλά έτσι πρέπει. Το κινητό σου δίπλα, μία κλήση δρόμος το όνειρο από την πραγματικότητα. Σου στέλνει, τί πρέπει να απαντήσω; Θα με σκέφτεσαι; Του αρέσω; Εγώ ή αυτό του κούλ κορίτσι που ήμουν σήμερα; Έρωτας! Ευτυχία! Αυτά πρέπει να προβάλλω....

Εδώ και πάλι, με μία κούπα καφέ στο χέρι, καθισμένη σε έναν καναπέ, με τεράστιο φούτερ, χουχούλικες παντόφλες, να βλέπω ταινίες και να προσποιούμαι εδώ και τρείς μέρες ότι είναι Κυριακή. Υποτίθεται ότι φέτος θα ήταν για εμένα ένας χρόνος ξεκούρασης. Κάθε άλλο βέβαια. Αλλά μου αρέσει. Ο χρόνος που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο, πού θα είσαι του χρόνου . Κάθε χρόνος έτσι είναι μόλις πάρεις το πτυχίο σου. Τρομακτικό. Αλλά συναραπαστικό. Γιατί αν ένα όνειρο δεν είναι τρομακτικό δεν είναι αρκετα μεγάλο. Για όλους εσάς που βρίσκεστε στην ίδια φάση έχω να σας πω κάτι που είπα στον εαυτό μου και που μου είπαν για να ηρεμίσω σε μία κρίση εαυτού και ονείρων που με έπιασε πριν μία εβδομάδα. Υπάρχουμε και εμείς που κάνουμε μεγάλα όνειρα. Και που προσπαθούμε να τα κάνουμε πραγματικότητα. Και μας πιάνει ο πανικός του τύπου και-αν-αποτύχουμε-τι; Δεν υπάρχει αποτυχία αν προσπαθείς να κάνεις τα μεγάλα σου όνειρα πραγματικότητα. Αν έχεις προσπαθήσει αρκετά. Δεν είναι λούζερ αν σκέφτεσαι έτσι. Α...

Tελευταία μέρα του 2012.. είμαι έτοιμη να κάνω την αποτίμησή μου.. πολύ καλή χρονιά... γεμάτη ταξίδια...εμπειρίες..χαμόγελα.. και πολύ αγάπη... μπορώ να θυμάμαι πολλά.. όπως τις 24-01 bad memory, but also a miracle.. -the big party   - το camping που τόσο περιμέναμε   - Λευκάδα (ο Βαγγγελης-χαχα)  -Μύκονος (η αγαπημένη μου) -Λονδίνο (και όχι απλός τουρισμός)   -Ιρλανδία (what a place)   -Ρώμη (τέλεια!!) -Γύθειο (pool times)   ένας χρόνος ταξίδι και αναμνήσεις.. πολύ δυνατές.. και ας μην ξεχνάμε και το πτυχίο.. Ναι ναι, όντως καλή χρονιά.. κα ελπίζω κάθε χρόνο και καλύτερα.. και ελπίζω σε ταξίδια, έρωτες και χαμόγελα.. γιατί στο τέλος αυτά είναι τα σημαντικά.. αυτά θα θυμόμαστε και θα γελάμε.. Εύχομαι το 2013 να πάμε κόντρα στον άνεμο και να είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ... να περνάτε όλοι πάντα τέλεια !!!! ΗΟΗΟΗΟ!! HAPPY NEW YEAR!!!! ...