GRC

Οι μικρές καθημερινές στιγμές δεν είναι αυτές που κάνουν την διαφορά; Ε λοιπόν.. Σήμερα είναι η πρώτη των πρώτων μέρα μετά από πολύ καιρό που ξυπνάω και δεν έχω καμία υποχρέωση. παντελώς καμία. Η εξεταστική εχθές τελείωσε, όχι με τον καλύτερο τρόπο βέβαια, αλλά δεν πειράζει, θα ξεπεράσω την υπερευαίσθητη πλευρά μου, που την πιάνει κατάθλιψη αν δεν πάω καλά σε ένα μάθημα (δηλαδή seriously, έχω κλάψει μπροστά σε καθηγητές ήδη 2 φορές και εχθές θα έφτανα την τρίτη-κρατήθηκα). Σήμερα όμως, είναι Σάββατοοοοοοοοοοο!!! Σας έχω πει οτι είμαι in love με τα weekend έτσι; Και δεν είναι απλά ένα Σάββατο που θα κάνω τα πάντα να ξεκουραστώ, γιατι από βδομάδα θα έχω πάλι δουλειά και διάβασμα.. Είναι ένα Σάββατο που το μόνο άγχος μου ήταν να πετύχει το αφρόγαλα για το πρώτο freddo cappuccino της χρονιάς, γιατί θέλετε δεν θέλετε να με πιστέψετε, είναι 10 Μαρτίου και είναι Άνοιξη!!! Και το αφρόγαλα πέτυχε, πρώτη φορά, και πίνω τον καφέ μου αυτήν την στιγμή, και βλέπω friends (που είναι το ναρκωτικ...

so today it was like summer was here already. i was totally in love with the sun. we went for a coffee at vouliagmeni, the california of athens, and i had a salad and a corona beer. i felt blessed.sun, sea, friends, beer, what else could i asked. hope you had a great saturday too. in love with sunshine, in love with weekends, in love with life...  xoxo

Καθόλου δεν με νοιάζει αν η Ελλάδα είναι σε κατάσταση "πολικών"(όπως λένε τα ΜΜΕ και γελάω) συνθηκών. Με αφήνει παγερά  α δ ι ά φ ο ρ η. Γιατί; Γιατί μπαίνει με το πολύ καλό ο Μάρτιος αύριο!!!!!! Ο αγαπήμενος, γενέθλιος μου μήνας. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνει σιγά σιγά μεν, αλλά μπαίνει δε, η άνοιξη .  Εγώ ήδη έχω ξεκινήσει τα αλεργικά ατσού ατσού, που ελπίζω τελικά να μην είναι από την ίωση. Το μόνο που σκέφτομαι πλέον είναι να τελιώσει αυτή η εξεταστική επιτέλους, που κατα τα άλλα ωραία περνάω. Να ανοίξει ο καιρός, να μυρίσει θάλασσα, να μην παω τελικά σε αυτην την οκτάωρη χαζοπρακτική, αλλά να πηγαίνουμε όλη μερα για καφέ.. θέλω να τρώω όλη μέρα frozen yogurt, να παίζω με την νέα γατοτρέλα μου τον (Μ)Πούμπη, να βλέπω τον skipperάκο μουνα αράζει σαν λιοντάρι και να τον χτυπάει ο ήλιος, και άλλα πάρα πολλά πράγματα θέλω θέλω θέλω.... Ναι καλά, πες μου εσύ τώρα ότι είμαι στην κοσμάρα μου, λες και όλοι με όσα που έχουμε δει κι ακούσει αυτόν τον χειμώνα, δεν χρειαζόμαστε το φ...

Πέρασαν κι όλας δύο εβδομάδες. Πότε πρόλαβαν; και γιατι οι αναμνήσεις είναι ακόμα τόσο νωπές; Ήταν Τρίτη σαν σήμερα, μέρα παγωμένη. Πήγα στο νοσοκομείο, εκεί που μου πε η Ματίνα να πάω να δω τον Κώστα. Είχε λέει φάει μια αγκωνιά στο λαιμό κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Δεν ήταν κάτι σοβαρό, έτσι ακούστηκε. Πήγα. Όντως, ήταν πολύ χαλαρός και κεφάτος, καθόλου τρομαγμένος, λίγο μόνο κουρασμένος. Όλα καλά, θα φύγουμε πριν καταλάβουμε ότι ήρθαμε, θα πάμε πάλι για καφέ στην Κοραή σε καμία δυό μέρες... Μείναμε περισσότερο απόσο περιμέναμε. Είδαμε περισσότερα απόσο φανταζόμασταν. Ζήσαμε περισσότερα απόσα μπορούσαμε να αντέξουμε. Λέγαμε "όλα καλά θα πάνε. ε;" και περιμέναμε απάντηση. Μία ημέρα. Μία κακιά στιγμή. Μία κόλαση. Ένα θαύμα. Και εντέλει όλα και πάλι καλά. Υγεία πάνω από όλα φωνάζω πλέον. Εγώ που έλεγα ευτυχία πάνω από όλα. ΥΓΕΙΑ! Σε λίγο καιρό θα πάμε και πάλι για καφέ στην Κοραή. Θα το θυμόμαστε και θα το λέμε σαν την φοβερή και τρομερή ιστορία που ζήσαμε, με ΗΡΩΑ (πρα...