GRC

'Αν κάτι δεν πηγαίνει καλά στη ζωή μου, και ακόμα περισσότερο στις σχέσεις με τους ανθρώπους που έχω επιλέξει να είναι στη ζωή και στην καρδιά μου, πέφτω σε κατάθλιψη.Και το εννοώ! Για αυτά δηλαδήπου κάποιος θα πεί "'ελα μωρέ σιγά και τί έγινε", εγώ θα αφιερώσω ατελείωτες ώρες σύσκεψης με τον εαυτό μου και αρκετά δάκρυα και αναστεναγμούς. Δεν είναι οτι είμαι oversensitive ή τέλος πάντων δεν ξέρω τί είμαι και μεταμορφώνομαι για κάποιες μέρες σε dramaQueen, που θέλει όπως και δίποτε να ακούει το άλλοτε υπερεκνευριστικό "όλα θα πάνε καλά, μην ανησυχείς". Ο μόνος τρόπος, που μετά από χρόνια αυτοψυχανάλυσης, βρήκα κάπως να το αιτιολογήσω είναι το ότι, για να βρεί κάποιος θέση στην καρδιά μου είναι αρκετά δύσκολο.όχι γιατί είναι κατηλλειμένες οι θέσεις, αλλά γιατί είναι πολύ private class, ρε παιδί μου, πολύ κλειστό κύκλωμα. Και όποιος βρεί να καθήσει, απο κει και πέρα μιλάμε για ασφάλεια.Ο τύπος πρέπει να είναι καθαρός από οτιδήποτε μπορεί να καταστρέψει την ...

Κάθε μέρα που φεύγει ονειρεύομαι με ποιόν άλλο τρόπο θα μπορούσα να την είχα ζήσει. Και μετά ονειρεύομαι πώς θα ναι η επόμενη μέρα μου. Τι θα βάλω, ποιούς θα συναντήσω, τί θα κάνω, πώς θα το κάνω κλπ. Και ξέρω πως όταν τελειώσει κ αυτή η μέρα μου θα σκεφτώ τί θα ήθελα να άλλαζα και πώς. Καθετί ενδιαφέρον στη ζωή μου με παιδεύει πολυ.Με βασανΊζει.Γιατι με θέτει σε μια διαδικασία φαντασίας.πως θα αξιοποιήσω αυτο το καινούριο που εντόπισε, επεξεργάστηκε και θέλει, εννοείται, να το κάνει δικό μ ο εγκέφαλος μ; Και έρχεται η μέρα εκείνη που τίποτα από όσα ειχα ονειρευτεί δεν πέτυχε.όχι απλώς δεν έγινε όπως τ περίμενα αλλά ούτε καν ακούμπησε που λεμε.και οι ρυτίδες του χαμόγελου μ πάνε προς τα κάτω Και έχω κληθεί εγώ να ζήσω σε μια κοινωνία, που για κάποιο δικό τους λόγο οι "από πάνω απο το κεφάλι μου" αποφάσισαν, οτι οχι μόνο η επόμενη μέρα μ δεν θα ναι οπως την περίμενα,ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ, απ όταν έπαιζα με παπάκια στην μπανιέρα, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΝ(θα θελα), ΠΡΕΠΕΙ ...

όταν βάζεις τα πιο extreme ρούχα της ντουλάπας σου, μασκαρεύεσαι σαν καραγκιοζάκος και χορεύεις σαν 10χρονο με τις φίλες σου(στο σπίτι φυσικά). όταν μπαίνεις, μετά από μιά τρελή μέρα σπίτι σου, είσαι μόνη(παραδόξως) και χαλαρώνεις στο τραπέζι, τρώγοντας προπροπροπροχθεσινό φαγητό, με την τηλεόραση να παίζει άνευ λόγου και το laptop να απασχολεί όποιο χέρι ήθελε να μείνει ελεύθερο. όταν πας για βραδινό μπάνιο στην απέναντι από το σπίτι σου παραλία, με τη παρέα σου(και το αγόρι σου), να σας φωτίζει το κατακόκκινο φεγγάρι και τα αστέρια να σιγοτραγουδάνε μαζί σας στοιχάκια με την κιθάρα. όταν δίνεις εντολές σε φίλο σου, που δεν ξέρει να μαγειρεύει, να πλάσει κιμά και να φτιάξει καραμελωμένα κρεμμύδια(πολύ δάκρυ). όταν βάζεις στο φουλ τη μουσική στο μπάνιο, χορεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο και μετά βγάζεις τον ιδρώτα σου κάτω από το παγωμένο νερό(συνεχίζεις να τραγουδάς). όταν κάθε βράδυ, για μέρες ακούς από κάπου τέλεια μουσική, ψάχνεις να βρείς την πηγή της, αφού εγκαταλείψεις για ακόμα...

Η ζωή είναι ένα σύνολο εμπειριών. Κάθε άνθρωπος ορίζει με τον δικό του τρόπο τί είναι εμπειρία για τον ίδιο. Επιλογές κάνουμε όλοι μας. Ποιές απ' αυτές, όμως, αποτελούν ένα βότσαλο στο γιαλό των εμπειριών και ποιές ένα σκουπίδι, που και να μην βρισκόταν εκεί δεν θα άλλαζε τίποτα; Με τι κριτήρια κρίνεις αν και γιατί θα κάνεις την τάδε επιλογή, θα δοκιμάσεις εκείνο, θα απορρίψεις κάτι άλλο; ΑΞΊΕΣ! Κουραζόμασταν να ακούμε το "κήρυγμα" των γονιών μας, των δασκάλων μας, κλπ. Σήμερα πόσα από αυτά κάνουμε ασυνείδητα ή και συνειδητά από αυτά που όταν τα ακούγαμε το τε κλείναμε τα αυτιά μας; Γιατί δεχθήκαμε κάποια, ενώ άλλα όχι; ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ! Τί είναι αυτό που μας ωθεί να κάνουμε τις επιλογές μας; Για ποιό λόγο κάνουμε κάτι που ο διπλανός μας θεωρεί λάθος και γιατί είναι απόλυτος σε αυτό; Τί σε κρατάει από το να μην κάνεις κάτι το οποίο θεωρείς λάθος; Γιατί δεν το δοκιμάζεις; Θα είναι εμπειρία; Είναι όλα μια εμπειρία ή υπάρχουν και κάποια που δεν προσφέρουν κάτι; Υπάρχου...