My winter to-do-list is full of pink snow
Αγαπώ τα Χριστούγεννα για αυτό και τα καταπιέζω να έρθουν λίγο πιο νωρίς. Δεν ήμουν από τα παιδιά που έγραφε γράμματα στον Άγιο Βασίλη, ήμουν όμως από εκείνα που ρωτούσαν συνεχώς να μάθουν για το πού ζει και τί κάνει. Ήξερα ότι δεν ερχόταν προς τα εδώ γιατί του πέφτει μακριά. Το αγαπημένο φυσικά δεν ήταν να στολίζω το δέντρο, γιατί πολύ απλά θα έβαζα λάθος τα στολίδια. Το αγαπημένο μου ήταν να ρίχνω στο τέλος το χιόνι, το οποίο έκρυβε διακριτικά τα φωτάκια. Κι όμως εμένα μου αρέσουν τα εκνευριστικά για πολλούς φωτάκια με τα τραγούδια. Είναι μαγικά τα Χριστούγεννα, είναι όμορφα, κάτι που όσο μίζερος και να είσαι οφείλεις να παραδεχτείς. Τα λαμπιόνια, το ψεύτικο τις περισσότερες φορές χιόνι, τα δώρα, τα στολίδια που σπάνε το κατεστημένο και παίρνουν κολακευτικά λόγια από τους καλεσμένους, οι κουραμπιέδες, η βασιλόπιτα και όλα αυτά τα κλισέ δημιουργούν την τέλεια ατμόσφαιρα. Σε αναγκάζουν να πετάξεις μακριά, να σκάσεις ένα δειλό χαμόγελο ακόμα και αν περνάς την πιο μαύρη σου μέρ...